Adieu Euròpa dels Estats. Salut, Euròpa Vernaculara.

Una mòrt anonciada

L'Euròpa dels estats artificiales, creats dins lo sègle XVIII, a fracassat. A oras d'ara, es evidenta qu'aurem jamai una Euròpa joncha, al mens tal e coma s'es prepausat fins ara. Lo Brèxit, ara consolidat, es lo ponch de partida de la progressiua desactivacion que veirem en los prèps ans. Contemplarem las rèstas d'una UE que foguèt jamai vertadièrament joncha.

I a de divèrsas rasons qu'explican la decadéncia del sòn guastat europèu. Per començar, s'a ensajar edificar l'unitat d'Euròpa dessús d'una realitat inexistenta, recebut que l'Euròpa dels estats es pas l'Euròpa real. Es una Euròpa bastida contra las nacions naturalas, creada a còsta d'invasions, repression e genocidis. Desenas de lengas e nacions istoricas subrevivon, encara uèi, oprimidas pels estats artificiales del XVIII. Aquel fach demòstra la siá tiença indestructible, que contrasta amb la fragilitat dels estats.

Estats flacs, nacions fòrtas

O veirem clarament s'analisam las originas. Los estats son de bastiments d'un jorn. Fruch d'unas nòças reialas, un eiretatge imperial o una guèrra amb succès. Se possible crear un nòu estat dins un sol jorn. E per aquel motiu, son d'estructuras tan fragilas. Aquò que nais dins un jorn, desapareis dins un jorn. Perque las sosten solament l'administracion. An pas basa populara, ni istorica ni culturala. E fòrça son mens una realitat identitària.

"La nòva realitat europèa serà regionala e supra-estatala. E aquela natura es la pròpria de las nacions istoricas e de las comunitats culturalas."

Las nacions, per contra, s'articulan a l'entorn d'una lenga e d'una comunitat culturala. E an de besonh de centenats d'ans per se compactar e se consolidar. Mas quand o fan, son d'una tiença naturala estonanta. E dispausan d'una energia creativa inagotabla provenenta dels sèi sentiment identitari.

Aiçò explica perque los estats son tan fragils que se pòdon pas permetre lo luxe de cedir sobeiranetat a l'Union Europèa per temor a desaparéisser per totjorn mai. Perque es evident que se lo govèrn d'Espanha cedís sobeiranetat a l'UE, los catalans, los andaloses, los galhècs, los bascs e los castelhans, vertadièras comunitats culturalas e nacionalas, o aprofecharàn rapidament per se desfar l'estat que las oprimís e mautracta.

Lo meteis passariá a França, amb los occitans, los bretons, los alsacians, los catalans, los francs, los normands e los bascs, que recuperarián sulpic la siá esséncia nacionala naturala. O a Itàlia. O a Grand Bretanha. O a Alemanha. Èca.

Las entitats fantauma e la nòva Euròpa Vernacular

A jorn d'uèi, los estats europèus son entitats fantauma, entièrament superadas. Son de fossils, son de remembres d'un autre sègle. Per l'economia globala, la mesura dels estats del sègle XVIII es un obstacle. Presentan un grèu problèma d'assemblatge. Son pas pro pichons per tractar aquò local de manièra avienta, ni tròp grandas per far concurréncia als enòrmes consòrcis coma son la China, los Estats Units o l'Índia. En autras paraulas, son una molèstia economica e administrativa.

La nòva realitat europèa serà, doncas, regionala e supra-estatala. E aquela natura es la pròpria de las nacions istoricas e de las comunitats culturalas. La nòva Euròpa, la que sorgirà après la desfacha de l'Euròpa dels Estats, serà l'Euròpa Vernaculara. Se a dire, l'Euròpa natural, l'Euròpa istorica, l'Euròpa culturala, en tota la siá diversitat e riquesa. E aquela Euròpa serà pro fòrta e segura coma per liurar la siá sobeiranetat e lo sieu potencial a la nòva Euròpa Joncha.

.